E di pse këndon qyqja

Kryq e tërthor i rashë Shqipërisë
ta gjeja një njeri
që kërkoja
që ruan kthjelltësinë e krojeve e krenarinë
e majave, nuk qëllon në ballë njeriu që do
të ngrihet mbi vetveten,
për inat
nuk bëhet Dri
që ndan përgjysmë edhe trupin e tij.

E di pse këndon qyqja!

Është mirë të dihet kush është
më i vjetër se historia,
Lekën e Madh kush e lindi
Shën Hjeronimi ynë
Krishterimit udhë i hapi në Iliri
Te-Deumin e meshës së të dielës
kush e shkroi,
 Gonxhja çeli, u lut dhe shkoi,
Për Prishtinën
koha është
ta kuptojmë atë që dimë,
ku jemi nisur
pse nuk mbërrijmë,
Për Vlorën, kush e preu orēn,
Mbi Prishtinë cilët shtinë,
Currit jetën kush ia curroi,
Gurakuqit ballin kush ja skuqi...

E di pse këndon qyqja

Përderisa vetë ta qëllojmë njeriun
që Dora e zezë e huqi
përderisa nuk e largojmë urrejtjen
me dashuri nga shpirti  
a të bëhemi tok,
a të bëhemi tokë!

 'Fjala', Janar-Shkurt, '99, Prishtinë